الا ای اشک یاری کن مرا در درد تنهایی
که تنها مانده ام اکنون در این مرداب تنهایی
ز دست روزگار دون ملولم در شب هجران
چه سان من بگذرانم لحظه های سرد تنهایی
غبار غم نشسته بر دل افکار و چرکینم
چگونه نک اما ن یا بم ز تیر خشم تنهایی
مرا در سر امید وصل و اکنون مانده ام تنها
بدون قا فیه هر دم سرایم شعر تنهایی
دلا خو کن به تنهایی وپنهان کن غم خود را
چه سود از ناله و افغان به حال درد تنهایی
ببار ای بارون ببار با دلم گریه کن خون ببار....
ببار ای بارون ببار بیاد عاشقای بی مزار ...
د ل آدم که میگیره بد جوری هوای بارون به سرش میزنه ....
بارون ...بارون...بارون
آدم دلش نمی خواد هوا آفتابی باشه ؛می خواد آسمون ابری باشه ،گرفته باشه ،هم ناله باشه با دل تنگش وآخر سر هم بباره ...
هی بباره و بباره... اونقدر بباره که زمین دیده نشه
اما نمیشه ...حیف که فقط هوس و رویای دل..
نمیدونم شاید دل من زیادی نازک شده ...شاید هم دنیا از اولش همی جوری بوده من خواستم قبول کنم ...شاید ..
اما خدا چقدر مهربونه که همونجوری که برای آسمون اشک درست کرد آدما رو هم بی نصیب نذاشت
می دونی قدیمیا عادت داشتن می گفتن مرد باش ... مرد که گریه نمی کنه ...اما کاش راستش
رو میگفتن :میگفتن که مرد گریه می کنه اما هر شب تو خلوتش جایی که خودش هست و خدای خودش.
کاش بارون بباره ...همین امشب ....نه!!همین الان ...کاش